Μισθοπειναλέων, Αιώνια Άνεργων και Εν Δυνάμει Νεκρών…
Άλλος ένας «κεραυνός εν αιθρεία» ή μια ακόμα είδηση
του αστυνομικού δελτίου;
Η πληγή στο στήθος του Αλέξανδρου
τρέχει στο στήθος ολάκερης της Κοινωνίας
Απλά ένας ακόμα στεναγμός ανακούφισης από όσους βρίσκονται σε απόσταση (...νομίζουν) και μπορούν, μέσα από την ασφάλεια της τηλεοπτικής υποκατάστασης συνείδησης, να αργοκουνήσουν το κεφάλι και να αναρωτηθούν «που πάμε».
Ήταν και είναι αυτό που η εξουσία χρησιμοποιεί πάντα: διαίρει και βασίλευε…
Διαίρει …λέγοντας ψέματα: ως σύγχρονοι Ρασπούτιν, οι «κουκουλοφόροι» φορτώνονται με τη λασπολογία τόσων και τόσων δημοσιο-κάρφων και δημόσιο-κάφρων (βλέπε: δηλώσεις πρώην υπουργού δημόσιας τάξης), γιατί δεν περιμένουν υπομονετικά το θάνατο.
Διαίρει …λέγοντας ψέματα: οι αντιδράσεις των νεολαίων και των πολιτικά ενεργών πολιτών διαστρεβλώνονται και συκοφαντούνται από τηλεοπτικούς σταθμούς και έμμισθους κονδυλοφόρους, που πασχίζουν να σώσουν τα αιμοβόρα αφεντικά τους και τους αξιοθρήνητους εαυτούς τους.
Διαίρει …λέγοντας ψέματα: σαν αλήθειες. Παρουσιάζοντας την κάθε χυδαιότητα (οικονομικές παρατυπίες έως βούτες ολκής, κοινωνική αναλγησία που τρομάζει μόνο γιατί συμβαίνει στον 21ο αιώνα και όχι στον 11ο, εγκληματική αδιαφορία για το περιβάλλον που φτάνει πια τα όρια της ολοκληρωτικής (αυτό)καταστροφής: ρύπανση, πυρκαγιές, καταπατήσεις με τις ευλογίες των αρμοδίων) ως μεμονωμένο γεγονός, ενώ διαβεβαιώνουν, με κροκοδείλια δάκρυα, ότι θα τιμωρηθούν οι υπεύθυνοι.
Διαίρει …λέγοντας ψέματα: όταν επιρρίπτουν ευθύνη για τα κακώς κείμενα στους ...άλλους. Οι φασίστες στους ξένους, οι πλούσιοι στους φτωχούς (…ακούς εκεί «πραγματική οικονομία», λες και υπάρχει κι άλλη), οι αστυνομικοί στους ταραξίες.
Βασιλεύουν γιατί… εμείς σκεφτόμαστε τις δόσεις των δανείων μας, ξεχνώντας να απαιτήσουμε αύξηση μισθού.
Βασιλεύουν γιατί… εμείς φοβόμαστε τον ίσκιο μας και αλλοφρονούμε για την ασφάλεια της ιδιοκτησίας, ξεχνώντας την πραγματική κοινωνία (και όχι αυτή της τηλεόρασης) και την Ελευθερία (…δεν είναι το όνομα της θείας μας).
Βασιλεύουν γιατί… το μέλλον θεωρείται χωράφι των τεχνοκρατών και των άλλων παρατρεχάμενων των αφεντικών (κυβερνήσεις, υπηρεσίες πληροφοριών και καταστολής, χρηματοοικονομικοί μηχανισμοί και έμμισθοι χαφιέδες κάθε λογής), ενώ ο «απλός λαός» δεν έχει τις «γνώσεις» για να προτείνει …κάτι ( λύσεις, μέτρα, πολίτευμα, κλπ.).
Βασιλεύουν γιατί… ο λόγος της τηλεόρασης και των μέσων μαζικής ενημέρωσης υποκαθιστά την επικοινωνία μεταξύ υπαρκτών προσώπων και ομάδων. Όλοι «κρίνονται» και «επικυρώνονται», αποκτώντας έτσι δικαίωμα ύπαρξης, αν αναγνωρίζονται από το «θέαμα» και τους μηχανισμούς του. Οι άλλοι δεν υπάρχουν…
Ίσως μόνο ως αριθμοί και αιτίες για υπεξαίρεση κονδυλίων από ευρωπαϊκά προγράμματα.
Πονεμένη ιστορία, θα μουρμουρίσουν κάποιοι στωικά. Απαράδεκτα σχόλια, θα αναφωνήσουν οι «υμέτεροι». Κακόπιστη κριτική, θα τη βαφτίσουν οι «εκσυγχρονιστές».
Δυστυχώς, είναι ακόμα χειρότερα: Πόνος για όσους έπεσαν θύματα απαράδεκτων γεγονότων. Το μόνο που τους δόθηκε ως απάντηση δε, όταν στράφηκαν προς τους συνανθρώπους τους, ήταν η κακοπιστία…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου